Engin Dinç Şiirleri ve Sözleri
Ve zaman da durur bir gün; Akan ırmaklar da kurur… Yanan her ocak da söner bir gün; Dönen bu dünya durur… Her başlangıç gibi gelir sonu; Dünyanın da, Dertlerin de, Sevdanın da, Sevmenin de… Sonra ebediyete bir kapı açılır; Nurdan bir kapı, Nardan bir yol, Geçebilene aşk olur, Geçemeyene dert… Bir kader …
Zindanlarda çürütülmüş bedeninle, Yine dipdiri çıkmak aydınlığa… Yürüyünce sokaklarda sürümek ardından milyonları, Doğrusuyla, yanlışıyla bir ömrü adam gibi yaşamak. Kafasını, kaburgasını, kemiklerini bir bir kırmak namerdin, Hep böyle bir potansiyele sahip olmak, Eğmemek başını, dimdik durmak! Kara vicdanlıların arasında aydınlığa sarılmak; Bir umuttur yaşamak…
Ve bir kalp susmuşsa; Seni seviyorum demeyecek kadar, Susuz denizlerde kürek çekmeyi, Bırakmıştır artık o yürek… Ak düşmüşse şakaklara; Ömrün tam da baharında, Kurumuşsa gözde pınar, Solmuşsa yüzde gülüş, Ve artık güneş bile ısıtmıyorsa tenini, Bir ömür daha sona ermiştir… Her saf sevginin, Her güzel sevdanın, Her hakiki aşkın, Mutlaka bir bedeli vardır; …
Gösterme yaranı ey gönül, Avucunda tuzuyla bekleyen var. Acıyı seyirlik bilenlerde; Merhamet değil, nefret var. Sakla içinde kopan fırtınayı, Gülen gözlerle sakla hatırayı, Yüreğine mühürle kara sevdayı, Gıybeti marifet sayanlar var. Derdin varsa etme aşikâr, Anlatma her gönül ehil değil. Güler yüzlüdür gizli hilekâr, Sana uzanan her el emin değil.
Çok yenildim, çok yoruldum Allah’ım, Kalbim sığmıyor göğsüme, Göğsümün de, göklerin de sahibi sensin. Ya genişlet göğsümü göklerin kadar, Ya daralt derdimi göğsüm kadar…
Denizine hasret bir gemiyim ben, Sahilim de sensin, limanım da sen… Özyurduna hasret bir turnayım ben, Dağım da sensin, dalım da sen… Dağlarda koşturan bir ceylanım ben, Çayırım da sensin, çimenim de sen… Hasret rüzgarında savrulan bir yaprağım ben, Rüzgarım da sensin, hasretim de sen…
Sana olan sevdamın son katresindeyim. Çığlık çığlığa düşüyorum dudaklarından; Söylenecek tüm sözler söylenmişse, Ve buna rağmen ben hala konuşuyorsam, Ve buna rağmen sen hala dinliyorsan, Ya sen seviyorsundur, Ya ben seviyorumdur. Kristal kristal donmuş halde yüreğim, Küllerin savruluyor içimde esen rüzgarlarda. Ve ısdırapla doluyum ciğerlerime kadar. Yarılmış içim şerha şerha, lime limeyim, Bin parçaya bölünmüşüm, …
Önce bir güneş doğdu yıkık penceremden içeri, Sonra bir Peri, elleri ışıktan işlemeli; Gözleri derinlerden gelen bir hüzünle nemli… Önce yıkılan duvarlar altında kalan kalbimi bulup çıkardı, Sonra tertemiz yüreğiyle ruhumu battaniyelere sardı. Sen bende saklısın, bende gizli… Gözle görülür değilsin, sözle söylenir değil… Ulu orta dursan da, görünmezsin; Herkese gizlisin, bir banasın ayan…
Bir hüzün çöktü yüreğime, Bir ölüm sessizliği sardı ruhumu, Kayıp giden umutlar vardı içimde, Ta ki göğsünde gözlerim kapanana kadar… Öylesine virane, öylesine bomboştum, Derin bir nefes ile yudum yudum sen doldum. Ve sonra… Ve sonra… Ben senle yeniden doğdum…
İçim ezildi… Kimsesizliğim vurdu yüzüme, içim ezildi. Hüznün soğuk yanığı yaktı yüzümü, Acılar içinde kıvranıyorum, içim ezildi. Ellerim ceplerimde yürüyorum yine, Yıkılıyor yanından geçtiğim her bina, Ölüyor göz göze geldiklerim, Kayboluyor sevdiklerim, Gidiyorum… Terk ettim kendimi… Bir kuytu sokak ortasında; Bir gece yarısı terk ettim! Yeterdi benim bana bu yaptıklarım, yeter! Tahammül edemedim, terk ettim …