Nasip…
Zaten hep bu cümlenin ardına sığındım, imkansızlıklarımdan…
Oysa hayaller kurdum bende her polyanna gibi,
Aşkla atıldın kollarıma,
Sarılırdım sımsıkı,
yüzüne bakarak uyurdum.
Özlerdim; elinden tutarken dahi,
Boğulurdum; sen nefes almasan ben…
Severdim; öyle masum bir bebek şefkatiyle.
Susardım; Senden başkasıyla konuşamazdım bile.
Okşardım yanaklarını, gözlerine bakmaya doyamazdım.
Kokundan başka kokuyu duyamazdım.
Senden başkası da varmış hayatta;
Hiç farkında değilim.