Bir vakit zaman var idi eskiden,
Kıymeti değil idi insanın esbabtan.
Söz idi mihenk, hal idi tartı,
Yol eri seçilirdi özdeki artı.
Fakir zenginin malına göz dikmez,
Zengin fakirin arına göz dikmez,
Derviş dervişin narına göz dikmez,
Herkesin rızkı helalindendi…
Kul el uzatmazdı harama, zinhar,
Hak’tan gelene eyvallah derdi her dâr,
Yiğitlik merdânlık idi tek diyar,
Bereket her hanede candandı.
Çarşıda yalan yoktu, ölçü tamdı,
Emanet kutsaldı, sözde nâm vardı,
Bir gönül yıkmak en büyük dardı,
İnsan insan ile kemâlendendi.